Η ψυχιατρική γνωμάτευση

Επιτυγχάνει πάντα 100% διότι πάντα από την πρώτη επίσκεψη  ο ψυχίατρος δεν χάνει την ευκαιρία να εγκλωβίσει, ετικετάρει και σακατέψει, άλλο ένα θύμα,  νεκρό πελάτη μαριονέτα ανδρείκελο για ισόβια ή μάλλον αιώνια, αν είναι εξελικτικός ή άθεος,  υπερεκμετάλλευση και υπερενοχοποίηση.

Και αν έχει και περιουσία το τι τον καρτεράει δεν λέγεται.

Λένε οι ψυχίατροι και οι συγγενείς, ότι  δεν θεραπεύουν την πάθηση αλλά τα συμπτώματα, όπως συμβαίνει συχνά και στην παθολογία!!!

Εδώ όμως τα συμπτώματα ενοχλούν τους εχθρούς και τους εκτρελλαντές και όχι τους ασθενείς,  το 85% των οποίων ΑΡΝΟYΝΤΑΙ  και  βλάπτονται σατανικά  από τις θεραπείες=σούπερ βασανιστήρια.

Το ψυχοπαθητικό προσωπείο

Όπως γράφει η Ψυχιατρική του Α. Βουγιούκα, που αποτελείται από 2 Τόμους των 1500  σελ.  ο καθένας και βρίσκονται στην Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Πατρών στο Α κτήριο από τα δύο μεγάλα και όμοια και γειτονικά κτήρια, Α και Β, στο Ρίο, όσοι παίρνουν ψυχιατρικά φάρμακα σε δύο χρόνια το πολύ εμφανίζουν το λεγόμενο ψυχιατρικό πρόσωπο, ή ψυχιατρικό προσωπείο. Εμφανίζουν δηλ. τα εξής χαρακτηριστικά (και παραθέτει στο βιβλίο του και πάρα πολλές φωτογραφίες ψυχασθενών).

1) ανοικτό ή μισάνοικτο στόμα,

2) σιελόρροια, τρέχουν τα σάλια τους

3) βλακώδες χαμόγελο

4) νυσταγμένο βλέμμα

5) καθυστερημένα αντανακλαστικά

6) αργή κίνηση

7) τρέμουλο των χεριών, της σιαγώνας, της γλώσσας, των χειλέων και της κεφαλής

8) λοξό φοβισμένο βλέμμα

9) δύσπνοια και σκυμμένη κεφαλή

10) κόκκινα μάτια

11) αδράνεια,  απραξία

12) ντροπαλότητα, ευαλωτότητα

Dr. Thomas Szasz Tribute- Psychiatrist, Acclaimed Author & CCHR Co-Founder

Παρενέργειες Ψυχοφαρμάκων (Ντοκιμαντέρ)

Ένας Αιρετικός Επιστήμονας Παγκόσμιας Εμβέλειας Αποκαλύπτει

Προτάσεις για μεταρρύθμιση του συστήματος της ψυχιατρικής

«Όλα τα μοντέλα πρόβλεψης της επικινδυνότητας  από το 1980 και μετά, στην Ελλάδα έχουν αποτύχει. Εκεί που προσπαθούμε να συλλάβουμε και να θεραπεύσουμε κάποιο «επικίνδυνο άτομο» και να προλάβουμε την διάπραξη κάποιου κακουργήματος, καταστρέφουμε τις ζωές πολύ περισσοτέρων ατόμων,  με τις ψυχιατρικές μας παρεμβάσεις, σε αναλογία 1 γονιδιακώς επικίνδυνο προς 7 επί του συνόλου (δηλ. οι 6 από τους 7 δεν θα παρουσίαζαν ποτέ εγκληματικότητα)». Αυτά είπε στο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής στο Εμπορικό Κέντρο στα Κοίλα Κοζάνης το 2010 ο Διευθυντής του Ψυχιατρείου Σταυρούπολης Θεσσαλονίκης, Δημήτρης Σκαραγκάς στο ξεκίνημα της συνεδρίασης.

Είναι επίσης γνωστό σε όλους ότι ΚΑΝΕΝΑΣ παγκοσμίως ψυχασθενής δεν θεραπεύεται και δεν λέει ποτέ ευχαριστώ στους ψαχιάτρους του, άπαξ και πάρει την ταμπέλα και το στίγμα της νεύρωσης, ή της κατάθλιψης, ή της διπολικής διαταραχής και αρχίσει την ψυχοφαρμακευτική του «αγωγή». Και όσοι παίρνουν την γνωμάτευση της ψυχωσικής συνδρομής, ή της ψύχωσης, ή της σχιζοφρένειας είναι πλέον ΝΕΚΡΟΙ, όπως γράφει και ο Κλ. Γρίβας στο βιβλίο του  «Αντίσταση στην εποχή του τίποτα».  Ομοίως ΝΕΚΡΟΙ είναι και όσοι μπαίνουν για πρώτη φορά σε ψυχιατρική κλινική. Όλοι αυτοί χάνουν όλα τους τα δικαιώματα αν είναι 18 ετών και άνω, ή δεν προλαβαίνουν να αποκτήσουν κανένα δικαίωμα αν είναι κάτω των 18. Αυτά πληροφορήθηκα από δικηγόρους, ψυχίατρους, συμβολαιογράφους, γιατρούς κλπ. Οι εισαγγελείς δεν δέχονται καθόλου έγγραφα από ασθενείς, ούτε καταδέχονται να τους μιλήσουν, ούτε να τους ακούσουν, ούτε οι δικηγόροι, παρά μόνο για εκμετάλλευση, σχεδόν ούτε και οι αστυνομικοί.

Άρα η λύση για να αποφύγει ένα κράτος αυτή την καταστροφή είναι να καταργηθεί πλήρως η ακούσια νοσηλεία, οι εγκλεισμοί, η ψυχοφαρμακοδηλητηρίαση, τα Ψυχιατρεία και το επάγγελμα των ψυχιάτρων τουλάχιστον κατά 6/7 δηλ. κατά 85%. Επίσης και το επάγγελμα των ψυχολόγων κλπ. παρατρεχάμενων. Τα νευροληπτικά όλα ως απολύτως καταστροφικά πρέπει να καταργηθούν σχεδόν 100%. Να μετατραπούν τα υπάρχοντα ψυχιατρεία σε οικοτροφεία, ξενώνες, γηροκομεία και κρατητήρια, και να επιτρέπεται  η ευθανασία υπό όρους, να μην τιμωρείται η απόπειρα αυτοκτονίας τόσο σκληρά, αλλά πολύ λιγότερο ή καθόλου.

Η μεγάλη προσοχή πρέπει να δοθεί στην νηπιακή ηλικία, ώστε όλα τα νήπια να έχουν «μια αρκετά καλή φροντίδα» κυρίως από την πραγματική μητέρα, που δεν πρέπει να απουσιάζει καθόλου μέχρι 2 ετών.

Επειδή γίνονται πολλοί σκοτωμοί ασθενών ή μη αρτιμελών παιδιών, ή τερατογεννέσεων ενδοοικογενειακά, πρέπει αναγκαστικά να προβλεφθούν ευγονικά μέτρα και υπό όρους ευθανασία. Αυτό θα απαλλάξει τους γονείς και τα υπόλοιπα παιδιά από τρομερούς μπελάδες.

Τα ηλεκτροσόκ, οι λοβοτομές, τα μείζονα ηρεμιστικά ή νευροληπτικά και οι καθηλώσεις να απαγορευθούν εντελώς.

Επίσης, να δοθεί μεγάλη σημασία στην διαβίωση στο σπίτι και στο δικαίωμα προσωπικού χώρου στα παιδιά και να γίνεται έλεγχος από κοινωνικούς λειτουργούς στα σπίτια. Πρέπει τα παιδιά να έχουν συρτάρια και ντουλάπια με κλειδιά και δικό τους δωμάτιο.

            Να γίνει μεγάλη προώθηση και καμπάνια στα βίντεο αντιψυχιατρικής στα  sites  και της cchr.  Και να δοθεί μεγάλη προσοχή στην διακίνηση και εμπορεία και κακοποίηση βρεφών.

Αλλά αυτά προφανώς δεν θα αρέσουν σε κανένα από τους επαγγελματίες  που σχετίζονται και που θα πρέπει να αλλάξουν επάγγελμα και να χάσουν 5.000-15.000 ευρώ μηνιαίως.    

Α. Α.

ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ : ΜΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Τα ψυχοφάρμακα και με ποιο τρόπο (δεν) λειτουργούν

Τα αγχολυτικά / υπνωτικά παρουσιάζουν μια σαφή ευφορική (ευχάριστη, ηδονιστική) ενέργεια (αν και λιγότερο από τα οπιοειδή, την αμφεταμίνη και την κοκαΐνη), ενώ τα νευροληπτικά έχουν μια σαφώς αποδεδειγμένη δυσφορική ενέργεια.

Η ευφορική ενέργεια των αγχολυτικών/υπνωτικών εξηγεί γιατί οι χρήστες τους προτιμούν τις βενζοδιαζεπίνες αν και  υπάρχουν άλλα μη ηδονιστικά αγχολυτικά. Εξηγεί, επίσης, την ευρεία και απερίσκεπτη συνταγογράφησή τους από γιατρούς  άλλων ειδικοτήτων καθώς και τους μηχανισμούς της αυτοσυνταγογράφησης.

Η ηδονιστική δράση ακολουθείται, φυσικά, από την τιμωρητική, που προέρχεται από το σύνδρομο στέρησης (λόγω του εθισμού που προκαλούν), όταν γίνεται απόπειρα να διακοπεί η αγωγή.

Αντί να διερευνάται το πρόβλημα, που βρίσκεται πίσω από το σύμπτωμα (το άγχος, την κατάθλιψη κλπ), επιλέγεται μια λύση ταμποναρίσματος, που απομακρύνει από τις πηγές του προβλήματος και από την συνειδητοποίησή τους. Σ αυτή την πρακτική ανταποκρίνεται ένας προκατασκευασμένος και άκαμπτα κωδικοποιημένος τύπος ψυχιατρικής πρακτικής, που αποτελεί, παρά τις πιθανές καλές προθέσεις, το μακρύ χέρι του κοινωνικού ελέγχου.

Έχει βρεθεί σε μελέτες, όπου συγκρίθηκαν δύο παρόμοιες ομάδες ασθενών, όπου στην μια δόθηκε φάρμακο και στην άλλη έγινε μια σύντομη συμβουλευτική/ψυχολογική παρέμβαση (που έδινε μερικές ενδείξεις στον ασθενή για την φύση των προβλημάτων του), ότι το θεραπευτικό αποτέλεσμα (όσον αφορά στα συμπτώματα) ήταν, πρακτικά, και στις δύο περιπτώσεις, το ίδιο.

Όσο για τα νευροληπτικά, που έχουν ενδείξεις σε σοβαρές ψυχικές διαταραχές (σχιζοφρένεια, μανιοκατάθλιψη κλπ), έχει αποδεχθεί η σοβαρή και μόνιμη αναπηρία, που μπορεί να προκαλέσουν (όψιμη δυσκινησία, τύφλωση, κλπ, ακόμα και θάνατος), καθώς και οι βλάβες των γνωστικών λειτουργιών, μέχρι και άνοιας(4).

Παραδοσιακά, οι ψυχίατροι απέδιδαν την γνωστική έκπτωση στην σχιζοφρένεια χρόνιας διαδρομής στην ίδια την αρρώστια, αλλά η σύγχρονη έρευνα (σε επίπεδο ανατομικό και φυσιοπαθολογικό) έχει αποδείξει ότι αυτή οφείλεται, κυρίως, αφενός στα φάρμακα, αφετέρου στον ιδρυματισμό.

Έχει, επίσης, παρατηρηθεί  ότι η αλόγιστη και υπέρογκη χρήση νευροληπτικών παραμορφώνει την φυσική εξέλιξη της αρρώστιας, που, συχνά, είναι μια εξέλιξη αυτόματης ανάνηψης (όπως έχει αποδειχτεί από διεθνείς έρευνες) και στην θέση της δημιουργεί μιαν ιατρογενή αρρώστια (μέσω των αλλοιώσεων, που το νευροληπτικό προκαλεί στις συνάψεις του εγκεφάλου), που είναι ανίατη και τείνει να επιδεινώνεται κάθε φορά που γίνεται προσπάθεια να διακοπεί ή να μειωθεί η δόση του νευροληπτικού(5).

Αυτό έχει συντελέσει την επιδείνωση της έκβασης της σχιζοφρένειας στις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες, όπου σημαντικό ρόλο στην επιδείνωση αυτή παίζει, επίσης, η ανταγωνιστική φύση των καπιταλιστικών σχέσεων και η μαζική ανεργία.

Αντίθετα, παρατηρείται  μια ηπιώτερη έκβαση (αν και η συχνότητα είναι η ίδια) της σοβαρής ψυχικής αρρώστιας στις χώρες του Τρίτου Κόσμου (ή, μάλλον, στα μέρη εκείνα των χωρών αυτών) όπου δεν έχουν κυριαρχήσει οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και ο ανταγωνιστικός τρόπος ζωής(6).

Η ψυχική αρρώστια φαίνεται σαν ένα λιγότερο δραματικό πρόβλημα  παντού όπου  γίνεται (ή όταν σε μια μελλοντική κοινωνία θα μπορέσει να γίνει) δεκτή σαν μέρος της ανθρώπινης κατάστασης και θα αντιμετωπίζεται μέσω της υποστήριξης  της κοινότητας στα μέλη της που υποφέρουν, κινητοποιώντας εκείνα τα υλικά και πολιτιστικά μέσα, που ευοδώνουν την Ενότητα και την Συνέχεια του Υποκειμένου ως σώματος, ως ύπαρξης και ως κοινωνικού είναι, τόσο στην κατάσταση της υγείας, όσο και σ΄ αυτή της αρρώστιας.

Στη βάση αυτής της υπόθεσης, έχει μελετηθεί η διαφορά στην έκβαση της σχιζοφρένειας πχ σε κοινότητες μεταναστών σε προηγμένες χώρες(7), όπου κατάφεραν να ανασυγκροτηθούν ως τέτοιες, διατηρώντας την πολιτιστική τους κληρονομιά και επομένως το είδος (το στυλ) των κοινωνικών τους σχέσεων (πιο ήπια έκβαση), σε αντιπαράθεση με αυτό, που, συνήθως, συμβαίνει, δηλαδή την τραγική μοίρα μεταναστών (όταν αρρωσταίνουν), όταν δεν μπορούν να υπολογίζουν στους μηχανισμούς στήριξης της κουλτούρας του τόπου καταγωγής τους, ούτε να ταυτιστούν με την κουλτούρα του τόπου που τους φιλοξενεί(8).

Σχετικά με την δράση των νευροληπτικών (και όχι μόνο με τις παρενέργειες) έχουμε την μελέτη δύο ερευνητών, που έκαναν ένα σχετικό πείραμα στον εαυτό τους, παίρνοντας, ενδοφλεβίως,  5mg Αλοπεριδόλης(9).

«Μέσα σε δέκα λεπτά αναπτύχθηκε μια αξιοσημείωτη επιβράδυνση της σκέψης και της κίνησης, καθώς και μια βαθιά εσωτερική ανησυχία. Κανείς μας δεν μπόρεσε να συνεχίσει να δουλεύει και οι δύο δεν μπορέσαμε να ξαναπιάσουμε τη δουλειά μας πριν περάσουν 36 ώρες. Είχαμε παράλυση της θέλησης και έλλειψη φυσικής και ψυχικής ενέργειας. Αισθανόμαστε ανίκανοι να διαβάσουμε, να τηλεφωνήσουμε, ή να κάνουμε με δική πρωτοβουλία πράγματα του σπιτιού, αλλά μπορούσαμε να κάνουμε αυτά τα πράγματα όταν μας το ζητούσαν οι άλλοι. Δεν είχαμε ούτε υπνηλία, ούτε καταστολή, αντίθετα και οι δυο αισθανόμαστε ανησυχία». 

Όταν οι ψυχικά πάσχοντες, που υποχρεώνονται να παίρνουν αυτά τα φάρμακα, παραπονούνται γι΄ αυτά συμπτώματα, τότε αυτά αποδίδονται στην αρρώστια και όχι στο φάρμακο. Είναι αυτό που κάνει πραγματικό και όχι ιδεολογικό τον χαρακτηρισμό της δράσης των φαρμάκων αυτών σαν «χημικό ζουρλομανδύα». Το ερώτημα δεν είναι, επομένως, γιατί μερικοί άνθρωποι, με σοβαρές ψυχικές διαταραχές, αρνούνται  να πάρουν αυτά τα φάρμακα, αλλά γιατί, φάρμακα που προκαλούν τόσο μεγάλη δυσφορία, γίνονται αποδεκτά από μεγάλο μέρος των ασθενών αυτών.

Εδώ, φυσικά, υπεισέρχονται οι κοινωνικοί μηχανισμοί της ανταμοιβής και της τιμωρίας, στην σχέση με τους θεράποντες και την αυξημένη αποδοχή από τους οικείους, αν, παίρνοντας το φάρμακο, παρουσιάσουν βελτίωση στα συμπτώματα. και την συμπεριφορά τους. Η θεραπεία με τα νευροληπτικά και μάλιστα σε μεγάλες δόσεις και για μεγάλη διάρκεια χρόνου, δείχνει ότι ο δεσμός ανάμεσα στην τιμωρία και την θεραπεία δεν έχει διακοπεί. Ότι εξακολουθεί να ευοδώνεται η ιδεολογία ενός δεσμού ανάμεσα στην οδύνη και την θεραπεία, που συνδέεται, με την σειρά του, με την ηθική αντίληψη για την ψυχική αρρώστια, η οποία, καθώς διαταράσσει την κοινωνική ζωή, αποτελεί πάντα την χρυσή ευκαιρία για παρεμβάσεις, όπου, θεραπεία και τιμωρία, είναι αξεδιάλυτα δεμένες(10).

Άλλωστε και τα νέα νευροληπτικά που λανσάρουν, τα ένα πίσω από το άλλο, οι φαρμακευτικές εταιρείες και θεωρούνται ότι δεν έχουν τις παρενέργειες των παλιών  (κυρίως τις εξωπυραμιδικές, όψιμη δυσκινησία κλπ) δεν έχουν ακόμα δοκιμαστεί αρκετά για να δείξουν την ύπαρξη, ή μη, κινδύνων, αν και η αποτελεσματικότητά τους δεν είναι ανώτερη από τα παλιά. Φτάνει, δηλαδή, μέχρι τον έλεγχο κάποιων συμπτωμάτων χωρίς να εγγίζει την (άγνωστη μέχρι τώρα επακριβώς) ρίζα της αρρώστιας - ενώ η τιμή τους είναι πολλαπλάσια, μέχρι και 70 φορές πάνω από την τιμή των παλιών νευροληπτικών.

Μ΄ όλα αυτά δεν θέλουμε να ισχυριστούμε ότι, στις δοσμένες συνθήκες, δεν πρέπει να γίνει καμιά χρήση του ψυχοφάρμακου. Όπως πρέπει να απορριφθεί η ιδεολογική χρήση του ψυχοφάρμακου, για τον σκοπό, δηλαδή, του κοινωνικού ελέγχου, άλλο τόσο δεν πρέπει να υπάρξει μια ιδεολογική απόρριψή του.  Πρέπει, όμως, να γίνει σωστή και όχι κατασταλτική χρήση. Όχι για τον κοινωνικό έλεγχο, αλλά σαν ένα βοηθητικό μέσο, που ανακουφίζει τόσο, όσο να δώσει την δυνατότητα στο υποκείμενο ν΄ αναπτύξει την αυτογνωσία του και ν΄ αποχτήσει συνείδηση της πηγής τω προβλημάτων του και της ψυχικής του δυσφορίας. Άλλωστε, έχει αποδειχτεί ότι, όσο πιο ανθρώπινες, θεραπευτικές, προστατευτικές/υποστηριχτικές, μη καταπιεστικές είναι οι συνθήκες που αντιμετωπίζεται ένα ψυχικά πάσχων άτομο, όσο περισσότερο εξασφαλίζονται τα κοινωνικά, πολιτικά και ατομικά του δικαιώματα, τόσο μικρότερη (και για λιγότερο χρόνο) είναι η ανάγκη χρησιμοποίησης του φαρμάκου.

 Το ζήτημα, βέβαια, είναι ότι η αναφερόμενη παραπάνω ρίζα του προβλήματος δεν βρίσκεται στο δρόμο της έρευνας των γονιδίων και των εγκεφαλικών συνάψεων. Η ψυχική οδύνη και δυσφορία είναι μια ανθρώπινη αντίφαση, που έχει ένα βιολογικό υπόβαθρο, αλλά δεν μπορεί ν΄ αναχθεί σ΄ αυτό. Σχετίζεται με την κοινωνική ύπαρξη του ανθρώπου, με την σχέση του με τον άλλο, με την οργάνωση της εργασίας και της κοινωνίας, με την επικρατούσα κουλτούρα, που πηγάζει και αλληλεπιδρά με τις δοσμένες κοινωνικές παραγωγικές σχέσεις. Μόνο στην πάλη για την άρση των όρων της ανθρώπινης αλλοτρίωσης μπορεί ν΄ ανοίξει ο δρόμος για  μια βαθύτερη κατανόηση και συνειδητοποίηση των ανθρώπων αντιφάσεων (που η πιο οδυνηρή τους στιγμή και όριο είναι η τρέλα), σαν στιγμή, δηλαδή, του αγώνα για την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση.

  

Θ. Μεγαλοοικονόμου, 2007

Από το σάϊτ Atheia.gr

Εγγραφή: 22 Αύγ 2011 17:14 Δημοσιεύσεις: 1167

Σε όλους εσάς που δείξατε κάποιο ενδιαφέρον και απαντήσατε, σας παραθέτω τα εξής τρία βίντεο συνολικής διάρκειας 10 λεπτών περίπου της κας Εμμανουηλίδου Άννας, καθηγήτριας ψυχολογίας, που λέει σχεδόν τα πάντα για την ψυχιατρική στην Ελλάδα και θα σας λύσει όλες τις απορίες. https://www.youtube.com/watch?v=LoBSHhV4QGI https://www.youtube.com/watch?v=9qET3XiaeuE https://www.youtube.com/watch?v=H2KQIfmc6Zs     Δείτε τα και θα τα ξαναπούμε. Θεόφιλος έγραψε (Σχόλιο Αχιλλέα: μάλλον ψυχίατρος):     Καλά τα βίντεο. Δεκτή και η κριτική που ασκείται, δεν έχω ακούσει όμως και από την κυρία του βίντεο ούτε κι από εσένα ούτε μια πρόταση πως να φροντίζεις χωρίς φάρμακα ανθρώπους με τέτοιου είδους παθήσεις οι οποίες ποικίλουν από ελαφριάς μέχρι βαριάς μορφής. Το μεγαλύτερο μέρος των ασθενών αυτών δεν είναι στα ψυχιατρεία αλλά ζουν με τους δικούς τους. Π.χ. ο γιος μου έχει ένα φίλο που έκανε παρέα με κάποιο άτομο που έπασχε από ψυχική νόσο ελαφριάς μορφής όσο έπαιρνε τα χάπια του ήταν μια χαρά έβγαιναν για καφέ πήγαιναν σε βιντεογκειμ σε μπαράκια χωρίς να τον αφήνουν να πίνει κάποια στιγμή τον έπεισε ο φίλος του να σταματήσει τα χάπια σήμερα δεν βγαίνει από το σπίτι και παίρνει την τριπλάσια ποσότητα. Έκοψε τα φάρμακα του όταν ο γιατρός του ήδη ξεκίνησε να του μειώνει την δόση. Ένας άλλος φίλος του γιοι μου ήταν επιληπτικός έπαιρνε τα φάρμακα του και πήγαινε μια χαρά κάποιοι του είπαν να τα κόψει και να πίνει κάνα ποτήρι κρασί το έκανε και σήμερα είναι νεκρός. Ο γιος ενός πελάτη μου έπασχε με ελαφριά μορφή και πήγαινε μια χαρά με μικρή δόση την σταμάτησε και σήμερα είναι αλκοολικός ταλαιπωρώντας τους γονείς του κλέβοντας τα λεφτά τους.     Η φαρμακευτική αγωγή δεν ξεκινά με δυνατά φάρμακα και καταλήγει πάντα από πλευράς γιατρών στην όσο γίνεται μικρότερη ποσότητα οι ψυχική νόσος είναι ιδιαίτερα δύσκολη για αυτό αυτά τα άτομα χρειάζονται και υποστήριξη από τους συγγενείς το κράτος και την κοινωνία. Σίγουρα αν αλλάξει η στάση όλων αυτών θα είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα για τους τρόφιμους στην φωλιά του κούκου.      (Σχόλιο Αχιλλέα: όπου σε κανέναν τρόφιμο δεν του κάνει καθόλου "κούκου" λόγω των δολοφονικών ψυχιατρικών φαρμάκων-δηλητηρίων! βλ. βίντεο κας Εμμανουηλίδου Άννας καθηγήτριας ψυχολογίας στη Θεσσαλονίκη).

Δημοσιεύτηκε: 23 Ιαν 2016 19:20 #158422
	Θέμα δημοσίευσης: Re: Γεια και από εμένα Δημοσιεύτηκε: 23 Ιαν 2016 19:20
Εγγραφή: 28 Σεπ 2015 11:04 Δημοσιεύσεις: 24	Θεόφιλος έγραψε:     Δεν νομίζω να θέλει κανείς να ωφεληθεί από την ασθένεια ενός δικού του ανθρώπου και σαν ψυχίατρος.     Πως να πάρεις το μέρος κάποιου που είναι σε μια τέτοια κατάσταση; σίγουρα δεν μιλάμε για προοπτική θεραπείας αλλά για όσο γίνεται μια ελαφριά καταστολή, για να μην χειροτερέψει η κατάσταση του.     Επειδή πολλές απόψεις και κριτικές ακούγονται καλό θα ήταν να υπήρχε και κάποια πρόταση για την αντιμετώπιση των πασχόντων από τις ψυχικές νόσους σε περίπτωση κατάργηση της ψυχιατρικής, και όχι να την δαιμονοποιούμε.     Ίσα ίσα που πρέπει να πάρει ο ψυχίατρος το μέρος του ασθενούς για να τον ενισχύσει και να τον ισχυροποιήσει διότι είναι αδύναμος και χρειάζεται στήριξη και κινδυνεύει με ισόβια απώλεια δικαιωμάτων, διότι όλοι ξέρουν ότι μετά τα χάπια ακολουθούν αλυσίδες και μπουντρούμια.     Δεν γίνεται ποτέ ελαφριά καταστολή και η κατάσταση του ασθενούς χειροτερεύει μόνο από τα χάπια.     Υπάρχουν εναλλακτικές διότι η θεωρία της ψυχολογίας δεν εφαρμόζεται. Εσύ ο ίδιος έγραψες σε προηγούμενο post σου τι είχε κάνει ο Cooper ως εναλλακτική. Εγώ προτείνω να παίρνουν οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι ψυχολόγοι τους προβληματικούς εφήβους από τα σπίτια τους και να τους βοηθούν στην κοινωνική τους ένταξη διότι από τα 15 και πάνω τα ξέρουν όλα. Η θεωρία της ψυχολογίας λέει ότι όλοι οι άνθρωποι θυμούνται χιλιάδες γεγονότα και από ενός έτους (Winnicott κλπ) και οι στατιστικές του Bowlby τα έχουν αποδείξει, όλα αυτά πριν από 60 χρόνια και πρέπει να εφαρμόζεται.

Δημοσιεύτηκε: 23 Ιαν 2016 20:10 #158426
Θεόφιλος	Θέμα δημοσίευσης: Re: Γεια και από εμένα Δημοσιεύτηκε: 23 Ιαν 2016 20:10
Εγγραφή: 22 Αύγ 2011 17:14 Δημοσιεύσεις: 1167	Σίγουρα υπάρχει ήπια μορφή θεραπείας δεν είναι όλες οι περιπτώσεις το ίδιο. από εκεί και πέρα συμφωνώ με τα παρακάτω αλλά πως θα εφαρμοστούν χρειάζονται κονδύλια από πλευράς κράτους για ειδικούς που θα ασχοληθούν με αυτά τα άτομα κάτι ανάλογο με τους ναρκομανείς που είναι προς επανένταξη από θεραπευτικές κοινότητες. Χρειάζεται πάνω από όλα η στήριξη τους από τους ίδιους τους τους συγγενείς, όσοι έχουν την δυνατότητα βέβαια να ανταποκριθούν κυρίως οικονομικά.     Δυστυχώς το μόνο που μπορεί να εύχεται κανείς, είναι μην πέσει σε τέτοια κατάσταση κάποιος δικός του.

	Δημοσιεύτηκε: 27 Ιαν 2016 18:46 #158689 theodoros  Θέμα δημοσίευσης: Re: Γεια και από εμένα Δημοσιεύτηκε: 27 Ιαν 2016 18:46  Εγγραφή: 28 Σεπ 2015 11:04 Δημοσιεύσεις: 24     Όλη η ορολογία που χρησιμοποιείς είναι παραπλανητική και λανθασμένη. Οι λέξεις ασθενής, ψυχική νόσος, είτε ελαφριάς είτε βαριάς, συνιστούν τεράστια προσβολή προσωπικότητας και συκοφαντική δυσφήμιση για τον πάσχοντα, και σημαίνουν τρελός, μουρλός, ότι κάτι έχει το μυαλό του, ότι κάτι έχουν τα γονίδια του και πλέον δεν του δίνει κανένας σημασία, είναι με άλλα λόγια ΝΕΚΡΟΣ, και από τη στιγμή που γραφτεί στο βιβλιάριο του, χάνει και την περιουσία των γονέων του που θα αποκτούσε κάποτε και όλα του τα δικαιώματα, ανθρώπινα και νομικά. Δεν έχει δικαίωμα ούτε για μήνυση ούτε για αγωγή, ούτε για διαθήκη και αν υπάρχουν αδέρφια του τα παίρνουν όλα και ο καθένας τον κάνει ότι θέλει. Η πορεία που θα ακολουθήσει είναι προδιαγεγραμμένη. Στην αρχή λίγα χάπια, μετά περισσότερα, δυο τρεις εγκλεισμοί και όταν πεθάνουν οι γονείς μπαίνει μέσα για τα καλά και χάνει και το σπίτι του και όλα. Μετά βαριά φάρμακα, ενέσεις, ηλεκτροσόκ και τρομερές παρενέργειες από τα φάρμακα, θρομβώσεις, εγκεφαλικά, τρέμουλο, παρκινσονισμός, πάρκινσον, ακαμψία χεριών και δακτύλων (όπως ο Νικόλας Άσιμος), πέτρες στη χολή, καρκίνος, πίεση, εμφράγματα και ένα σωρό άλλα και χάσιμο 30 χρόνων ζωής από το μέσο όρο και άλλα όπως αποβλάκωση, ζαλάδα, νύστα. Και όλα αυτά είναι εν γνώση των τρελών από νηπιακής ηλικίας και αυτή η γνώση καθορίζει τη συμπτωματολογία τους λόγω του τεράστιου φόβου των ψυχιατρείων.  Αυτά όλα πώς τα βλέπεις εσύ?      Γνωρίζω πολλές περιπτώσεις οι οποίοι είναι παιδιά αγορασμένα ή κλεμμένα (ή και τα δύο) από το παζάρι (πολλοί μάλιστα έχουν βγει στο "Πάμε Πακέτο") για να καλύψουν δολοφονίες παιδιών θνησιγενών, ή τερατογενέσεων, ή ανίατων κλπ, ή είναι ανεπιθύμητες κυήσεις (βιασμοί κλπ). Όπως είπα και παραπάνω οι θεωρίες της ψυχολογίας πρέπει να τηρούνται (Βίννικοτ, Μπόουλμπι κλπ) και όταν διηγούνται οι ασθενείς αυτά τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που ποτέ δεν ξεχνιούνται πρέπει να δίνεται δίκαιο και όχι χάπια και τρελοταμπέλες που πολλαπλασιάζουν και εσωτερικεύουν τις συγκρούσεις και το άγχος και κατασκευάζουν κολασμένους και κολάσεις. Γιαυτό έχουμε πει, ότι πρέπει από τα 15 έως 18, να παίρνουν οι ψυχολόγοι τα παιδιά αυτά μακριά από τους ψεύτικους γονείς ή να δίνεται δυνατότητα φυγής με ενίσχυση από το κράτος και την οικογένεια.     Τέλος, ο επιληπτικός είναι νευρολογικός κυρίως ασθενής και όχι ψυχιατρικός και δεν αναφερόμαστε σε τέτοιες περιπτώσεις. Επίσης, το ότι κάποιος σταμάτησε να παίρνει χάπια δε γίνεται απαραίτητα αλκοολικός. Για το νεαρό που ήταν καλά οι γύρω του το έλεγαν προφανώς, αυτός δεν ερωτήθηκε ποτέ. Αχιλλέας κιν. 6994836336

Λίγα λόγια για την συμπεριφορά

     Μιλούν οι οπαδοί της ψυχιατρικής και οι ψυχίατροι ότι ακόμα και να μην υπάρχει ψυχή ή θεός, τα ψυχοφάρμακά τους θεραπεύουν την συμπεριφορά, ή βελτιώνουν τα συμπτώματα των ψυχικών  παθήσεων! Ουδέν ψευδέστερον αυτού. Την συμπεριφορά την εξετάζουμε όσον αφορά τις μύγες ή τα κουνούπια ή τα περιστέρια, δηλ. με υποδεέστερα όντα, μετά οποία δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε τουλάχιστον λεκτικά. Με τους ανθρώπους εκείνο που μετράει 100% είναι η επικοινωνία με λόγια και συναισθήματα.

     Όταν οι ψυχίατροι μπαίνουν στον προσωπικό χώρο των ασθενών και στα προσωπικά τους ευαίσθητα δεδομένα με χιλιάδες ψέματα και εξαπατήσεις και απειλές και βάζουν ταμπέλα, τότε κατασκευάζουν την ανίατη πάθηση την οποία γνωματεύουν και πολλαπλασιάζουν το άγχος και τα αδιέξοδα. Ποιος νοιάζεται τότε για την συμπεριφορά? Μόνον οι δήθεν συγγενείς και οι δήθεν ψυχίατροι. Και όπως είδαμε στο blog από έρευνα στο google, δεν θεραπεύεται κανένας ψυχασθενής παγκοσμίως και τα δικαιώματα ποτέ δεν επανέρχονται! Οι ταμπέλες και οι εγκλεισμοί διαδέχονται ο ένας τον άλλο και το χαπάκωμα είναι πάντα ισόβιο. Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει και κανείς ψυχίατρος δεν γνωματεύει κόντρα στον άλλο.

     Όταν απειλείται κάποιος με μπουντρούμια και ηλεκτροκεραυνοβόληση και αλυσίδες και καταστέλλεται βίαια, βέβαια και θα ευθυγραμμίσει την συμπεριφορά του  όσο μπορεί αλλά είναι πλέον ένα ανδρείκελο  μια μαριονέτα σούπερ δυστυχισμένη με εσωτερικευμένες τις εξωτερικές συγκρούσεις και φοβερό εσωτερικό άγχος! Δικαιώματα μηδέν, μηδέν περιουσία, μηδέν λεφτά, μηδέν διαθήκη, άκυρο λόγο και άκυρη βούληση !!! Και αγγαρείες τζάμπα προς τους θύτες του, εκατομμύρια!!!

Αναρτήθηκε από Αχιλλέας στις 5:21 μ.μ. 

6 σχόλια:

1. 
   ΧΑΡΗΣ23 Φεβρουαρίου 2016 - 2:14 μ.μ.

   Ενδιαφέροντα τα ανωτέρω . Πρέπει να τα μελετήσει κανείς.
   Μην ξεχνάμε όμως ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι το πλέον
   περίπλοκο όργανο στην φύση και υπάρχουν και δυσλειτουργίες
   όπως π.χ το Αλτσχάίμερ , και άλλα προβλήματα, όπως έχουν όλα
   τά όργανα.
   Αυτά μελετάει η επιστήμη ( Βιολογία , Βιοχημεία,
   νευρολογία , Ιατρική κλπ) και προσπαθούν να βρούν λύσεις στα προβλήματα.
   Παρά τα λάθη όμως οι γνώσεις των νευροεπιστημών έχουν αυξηθεί και πολλοί άνθρωποι βοηθιούνται
   λιγότερο ή περισσότερο ή και θεραπεύονται.

   ΑπάντησηΔιαγραφή
   Απαντήσεις

   
   Αχιλλέας24 Φεβρουαρίου 2016 - 6:20 μ.μ.
   Αγαπητέ Χάρη, κατ' αρχάς είμαι σίγουρος ότι ανήκεις στην κατηγορία των εκτρελαντών. Έπειτα εμείς τα έχουμε μελετήσει και τα γράφουμε στο blog μας εδώ και χρόνια. Έχουμε αναρτήσει έρευνα στο google όπου αποδεικνύεται ότι δεν θεραπεύεται κανείς ή πιο σωστά δεν επανέρχεται κανένα νομικό ή ανθρώπινο δικαίωμα. Ο εγκέφαλος λειτουργεί με τα εμπειρικά νευρωνικά δίκτυα το οποίο δεν γνώριζε κανένας ψυχίατρος ή ψυχολόγος μέχρι πριν 10 χρόνια και τα προβλήματα τα οποία λύνονται είναι μονάχα τα κόμπλεξ των εκτρελαντών συγγενών και των Ψ-Ψ-Ψ.
   Ο εγκέφαλος δεν είναι όπως όλα τα όργανα, λειτουργεί με τις έννοιες της λογικής, του δικαίου, της νομικής επιστήμης, της ηθικής βλάβης και της ψυχικής οδύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και η μόνη θεραπεία είναι η άρση της γνωμάτευσης και η υποστήριξη του δήθεν ασθενούς από τους συγγενείς. Για τις περιουσίες και τα λεφτά και τα δικαιώματα και τις τεράστιες σωματικές αρρώστιες από τα ψυχοφάρμακα και τις δολοφονίες ψυχασθενών δεν μας είπες τίποτα.
   Διαγραφή
   Απάντηση
2. 
   ΧΑΡΗΣ27 Φεβρουαρίου 2016 - 6:25 μ.μ.

   σωστά ". . . .λειτουργει με τα εμπειρ. νευρωνικά δίκτυα " : όταν όμως πάθουν ζημιά αυτοί οι νευρώνες ?? τα καλώδια , αν πχ χάσουν κάπως την "μόνωση" τους
   {με βιοχημική δυσλειτουργία εννοείται } τότε τί γίνεται ??
   ¨η αν οι νευρομεταβιβαστές έχουν κάποιο πρόβλημα στη βιοχημική τους
   σύσταση ?? δεν θα είναι επίσης προβληματική η λειτουργία των νευρώνων ??

   ΑπάντησηΔιαγραφή
   Απαντήσεις

   
   Αχιλλέας28 Φεβρουαρίου 2016 - 1:31 π.μ.
   Η απάντησή μου ευρίσκεται δημοσιευμένη εδώ και 9 χρόνια στο άλλο μου blog planitheou.blogspot.com στο κείμενό μου, Πως λειτουργεί ο εγκέφαλος 1ο και 2ο Μέρος. Τα εμπειρικά νευρωνικά δίκτυα όταν υποστούν τέτοιες ζημιές επαναπρογραμματίζονται. Δηλαδή τροποποιούνται διαφορικά οι αγωγιμότητες των υπόλοιπων νευρώνων και αναπληρώνουν τις ζημιές. Δεν απεδείχθη ποτέ βιοχημική βλάβη ως αίτιο ψυχικής πάθησης. Γιά τους νευροδιαβιβαστές είναι μιά υπόθεση στη φαντασία των ψυχιάτρων. Η ψύχωση και η σχιζοφρένεια είναι η τρέλα δηλ. μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσβολή προσωπικότητας και κατασκευάζεται από τους ψυχίατρους τις 900 ταμπέλες τους, τα 10 νευροληπτικά τους σε 5000!!! συσκευασίες! 
   Διαγραφή
   Απάντηση
3. 
   ΧΑΡΗΣ2 Μαρτίου 2016 - 10:13 μ.μ.

   Πράγματι η φύση σε όλες τις ασθένειες ,σε όλα τα όργανα προσπαθεί να αποκαταστήσει την βλάβη. ΄Αλλοτε τα καταφέρνει καλά , άλλοτε μέτρια και άλλοτε δεν τα καταφέρνει.
   Η ιατρική προσπαθεί να κατανοήσει τους μηχανισμούς του οργανισμού
   καί να βοηθήσει την φυση να θεραπεύσει τις βλάβες.
   ΄Οταν η φύση δεν τα καταφέρνει τότε προσαρμόζεται να ζεί με το πρόβλημα . 

   ΑπάντησηΔιαγραφή
4. 
   Αχιλλέας5 Μαρτίου 2016 - 12:08 μ.μ.

   Δεν έχεις δίκιο σε αυτά που λες, άλλο οι ασθένειες οι σωματικές και άλλο οι δήθεν ψυχικές. Άλλο η ιατρική και άλλο η ψυχιατρική. Να διαβάσεις και τα άλλα μου άρθρα και να δεις τα βίντεο αντιψυχιατρικής που έχω στο blog μου και λένε όλη την αλήθεια. Το ίντερνετ είναι γεμάτο αντιψυχιατρικά θέματα. Ο Μπαϊρακτάρης καθηγητής ψυχολογίας του Α.Π.Θ. μου είπε να τον πάρεις τηλέφωνο να σου τα εξηγήσει. Τα νευροληπτικά όλα έχουν κακές και μόνον ενέργειες και παρενέργειες και χρησιμοποιούνται πάντα για βασανιστήρια και δολοφονίες δήθεν ψυχασθενών π.χ. Ρωσία και Λέρος κλπ.

   ΑπάντησηΔιαγραφή